جوشکاری CO2
تکنولوژی اتصال قطعات و تجهیزات
جوش فرآیند پیوند دائمی دو یا چند قطعه فلزی با ذوب کردن هر دو ماده است. مواد مذاب به سرعت خنک می شوند و دو فلز به طور دائم اتصال مییابند. عمل جوش در اتصالات ساختمان درست شبیه بستهای مکانیکی میباشد. جوشها برای ساخت اتصالات، جهت انتقال نیرو بین اعضای سازه و همچنین برای انتقال دادن تنشهای محاسباتی از یک قسمت عضو ساخته شده به قسمتهای دیگر به کار میروند. جوشکاری نقطهای و جوشکاری خطی دو روش بسیار محبوب برای قطعات فلزی ورقی است. جوشکاری قوس الکتریکی با گاز محافظ شامل دو روش MIG و MAG میباشد. تفاوت بین این دو روش در نوع گاز مصرفی بوده که برای محافظت جوش بکار میرود. در روش MIG گاز محافظ از نوع گاز خنثی (آرگون یا هلیوم) بوده، در حالیکه در روش MAG گاز محافظ فعال بوده نظیر CO2 یا ترکیبی از آن با آرگون.
فرم سفارش جوشکاری
جهت کسب اطلاعات بیشتر و همچنین ثبت سفارش، لطفا با تکمیل فرم زیر شروع کنید.

فرآیند جوشکاری با گاز محافظ
امروزه با پیشرفت تکنولوژی و استفاده از ماشینهای خمکاری، محصولات تولیدشده با این فرآیند بادقت و کیفیتی بسیار بالا، آمادهسازی میشوند.فرآیند جوشکاری با گاز محافظ در سال ۱۹۴۸ در USA بوجود آمد و در آن زمان این فرایند تحت نام میگ Metal Inert Gas (MIG) فرآیند جوشکاری میگ یعنی جوشکاری با الکترود مصرفی شدنی فلزی و گاز محافظ خنثی نامیده میشد و توسط گازهای خنثی هلیم و آرگون برای جوشکاری آلومینیوم به کار میرفت و سپس این فرآیند برای جوشکاری فولاد نیز توسط گاز CO2 به کار رفت و در سال ۱۹۵۳ نام جوشکاری CO2 یا جوشکاری مَگ Metal Active Gas (MAG) به معنای گاز محافظ فعال را به خود اختصاص داد و در نهایت در سال ۱۹۷۳ از ترکیب دو نوع فرآیند MIG و MAG نام جوشکاری قوسی فلزی با گاز محافظ (GMAW) برای کل فرآیند نامگذاری شد .
فرآیند جوشکاری با گاز محافظ (جوشکاریCO2 ) شامل دو نوع اتوماتیک و نیمه اتوماتیک است که در هر دو اندازه طول قوس و سرعت تغذیه الکترود ثابت بوده و در نوع اتوماتیک آن علاوه بر این، سرعت حرکت تورچ و حالت قرار گرفتن تورچ نسبت به درز جوش نیز ثابت است و در نوع نیمهاتوماتیک آن سرعت حرکت تورچ و حالت آن بسته به مهارت جوشکار دارد .
فرآیند جوشکاری CO2
اتصال حرفهای تجهیزات و قطعات
جوشکاری CO2 خاصیت حفاظتی بسیار خوبی دارد و به طول قوس بسیار حساس است، در موقع استفاده از گاز CO2 باید طول قوس را ثابت نگه داشت، بنابراین در دستگاههای تمام اتوماتیک و نیمهاتوماتیک که طول قوس باید ثابت نگه داشته شود استفاده از این گاز ایدهآل است. درموقع استفاده از این گاز برای ثبات قوس و پیشگیری از ناجور شدن آن، از الکترودهای روپوش شده یا تنهکار استفاده میکنند. بیشترین گازی که در جوشکاری فولاد معمولی بکار میرود CO2 است.
بزرگترین مزیت گاز CO2 همانطور که گفته شد ارزان قیمت بودن آن است (۱/۰ بهای آرگون) برخلاف گازهای اتمی، دیاکسیدکربن در محل قوس الکتریکی به اکسیژن و مونواکسیدکربن تجزیه میشود، هر چند گازهای مزبور بعد از خنک شدن به CO2 تبدیل میشوند. در این حالت گازها و سایر مواد موجود قبل از جامد شدن جوش از آن خارج میشوند. جریان بیشتری که در موقع استفاده از CO2 مصرف میشود (در حدود %۲۵) باعث تلاطم بیشتر حوضچه مذاب شده و در نتیجه حبابهای گازهای موجود در داخل جوش به سطح فلز صعود کرده و قبل از انجماد از آن خارج میشوند، در نتیجه تخلخل جسم کمتر خواهد بود. چون درموقع جوشکاری مقداری مونواکسیدکربن و حتی گازهای اُزُن تولید میشوند، کارگاه حتماً باید بخوبی تهویه شود، به هر حال باید از جمع شدن گازهای سمی در اطراف جوش جلوگیری کرد.
تجربه نشان داده که درصورتی که بتوانیم از ورود گازهای موجود در هوا یعنی اکسیژن و نیتروژن به منطقه جوش پیشگیری کنیم جوش از خواص شیمیایی و فیزیکی بهتری برخوردار خواهد بود. جوشکاری قوس الکتریکی با گاز محافظ CO2 یک روش بسیار مفید و فراگیر است. این روش برای جوشکاری فلزات سخت و غیرسخت در تمامی ضخامتها مورد استفاده قرار میگیرد و یک روش بسیار مناسب برای جوشکاری صفحات فلزی نازک و مقاطع نسبتاً ضخیم فلزات غیرسخت میباشد. در روش جوشکاری با گاز محافظ CO2، قوس الکتریکی و حوضچه مذاب کاملاً برای جوشکاری واضح و آشکار است. در جوشکاری با CO2 گاهی یک لایه نازک سرباره روی گرده جوش را میپوشاند که باید این لایه از روی سطح جوش برطرف شود. در این روش قوس الکتریکی و حوضچه مذاب کاملاً برای جوشکاری واضح و آشکار است. در جوشکاری با CO2 گاهی یک لایه نازک سرباره روی گرده جوش را می پوشاند که باید این لایه از روی سطح جوش برطرف شود.
روشهای انتقال فلز
در فرآیند جوشکاری با گاز محافظ
تکنولوژی روز دنیای صنعت جوشکاری
انتقال فلز به صورت اتصال کوتاه
در فرآیند جوشکاری با گاز محافظ (GMAW)
این نوع انتقال فلز در فرآیند جوشکاری با گاز محافظ (GMAW) وقتی به وجود میآید که مقدار شدت جریان و ولتاژ را از معمول خود خیلی پایینتر انتخاب کنند در این حالت وقتی الکترود با حوضچه مذاب برخورد میکند این پدیده رخ میدهد یعنی وقتی الکترود با حوضچه مذاب تماس پیدا کرد یا در آن غوطهور شد برای لحظهای یک اتصال کوتاه بوجود میآید و در این زمان مقدار شدت جریان به خاطر اتصال کوتاه به حداکثر مقدار خود خواهد رسید و باعث میشود که فشار آن باعث عقب رفتن مذاب شده و اتصال کوتاه از بین برود و مجددا قطره مذاب بعدی از نوع الکترود به سمت حوضچه مذاب جوش تهنشین شود به این روش انتقال فلز غوطهوری یا قوس کوتاه نیز میگویند.
انتقال فلز به صورت گلبولی (گلولهای)
در فرآیند جوشکاری با گاز محافظ (GMAW)
انتقال گلبولی روش متداولی در فرآیند جوشکاری با گاز محافظ (GMAW) نیست، جرقه و مذاب، قوس ناپایدار شده و گرمای ورودی نیز کاهش مییابد به خاطر پاشش جرقه و مذاب، قوس ناپایدار شده و گرمای ورودی نیز کاهش مییابد، ولی میتوان با ترکیب گازهای مناسب و پارامترهای مخصوص جوشکاری، مشکل را حل نمود. برای ایجاد انتقال فلز به صورت گلبولی، باید مقدار شدت جریان و ولتاژ را به اندازه متوسط بازه آن در نظر گرفت تا قطرات بزرگ مذاب از الکترود به حوضچه مذاب جوش از طریق قوس انتقال یابد. اندازه قطر این قطرات بزرگ مساوی ۲ الی ۳ برابر قطر الكترود مصرفی است. هم چنین قطرات بزرگ میتوانند در یک لحظه هم با حوضچه مذاب جوش و هم با نوک الکترود در تماس باشد و اتصال کوتاه به وجود آید که این اتصالات کوتاه تناوبی خود باعث پاشش مذاب میشوند.
انتقال فلز به صورت اسپری
در فرآیند جوشکاری با گاز محافظ (GMAW)
چنانچه اندازه قطرات مذاب از قطر الكترود مصرفی کوچک شود و به صورت بخار درآید، انتقال اسپری در فرآیند جوشکاری با گاز محافظ رخ میدهد. در این نوع پاشش خیلی کمتر بوده و مقدارشدت جریان و ولتاژ باید از بازه معمول خود بیشتر باشد. چون در این روش، پاشش جرقه و مذاب کم و قوس پایداراست، برای اکثر کاربردهای فرآیند جوشکاری با گاز محافظ پیشنهاد میشود. برای ایجاد این روش نیاز به گاز محافظ خنثی زیاد میباشد. با افزایش شدت جریان، انتقال گلبولی به انتقال اسپری تبدیل میشود و بنابراین نوع انتقال تابع مقدار شدت جریان است، و در بالاترین مقدار بازه انتقال قبلی انجام میگیرد .
انتقال فلز به صورت اسپری ضربانی
در فرآیند جوشکاری با گاز محافظ (GMAW)
برای جوشکاری مواد خیلی نازک روش انتقال اسپری مناسب نیست، زیرا در این روش باید از شدت جریانهای بالا استفاده کرد که موجب بالارفتن انرژی جوش میشود و برای مواد خیلی نازک مضر بوده و حتی باعث برش آن میشود. این مشکل را میتوان توسط استفاده از روش انتقال اسپری ضربانی برطرف نمود. منبع قدرت باعث ایجاد شدت جریان به صورت مربعی شده که دارای یک مقدار حداقل و یک مقدار حداکثر جریان است. در این روش با حداقل جریان یک میدان نوسانی بالا، انتقال لازم برای انتقال اسپری فراهم میشود. در هر حال یک قطره تولید و انتقال مییابد. سطح انرژی قوس توسط فرکانس و میدان نوسان پالسها کنترل میشود و توسط تغییر این دو پارامتر میتوان به یک کیفیت مناسب برای انتقال اسپری برای جوشکاری مواد خیلی نازک و ورقهای رسید.
در بحث پیرامون این مقاله شرکت کنید!